Masal Şiiri - Mümine Altay

Hayat bu işte!
Ağlıyorsun yerinde...
Sesini duyan da yok;
Elini gördüm işte!

Çırpınıyor kendini dünyada
Masal oldun sen bana;
Bilemezdim nasıl da
Bir hâle tutmuşum.

Bana tebessüm hep senden...
Sîman değil kalbinden...
Bir bülbülken orada
Nasılda dillendim.

Nidalar havada...
Beni sen dillendirdin;
Üç harfle baş edip
Ebedi davet verdin.

Ben sonken sonum olmazmış,
Senle bunu anladım;
Bir masala başladım,
Noktayı sen attın.