Masal Şiiri - Kerem Güngören

Dipdiri bir mezarın başındayım
Saçlarımda rüzgâr dolaşıyor
Ellerimi uzatıyor ve dokunuyorum
Bir masal misali,
Görebildiklerim ve göremediklerim var.

Yalnızlığın başındayım
Gözlerimde ışıltılar eksik değil
Doğanın hukukunu öğrenmişim gibi
Dilimden dökülenler bir ağıt değil.

Ne ün kazanmak var aklımda
Ne de bir öğretinin temsilcisi olmak
Kuşku yoluyla öğrenilmiş şeyler
Apaçık olmayan garip düşünceler...

Doğası ve yasası gereği insanın
Ne teolojiktir benliğime kazınmışlar
Ne de tasallut bir fikir girdabında boğulmaktayım
Sadece ben varım demek için buradayım.

Ortaya attığım ilkeler
Deniz aşırı konup göçenler
Bir fikirde boğulup gidenler
Bu gece terk etsinler beni

Sadece serbest bir fikir paylaşımı
Açık denizlerde dolaşmak gibi
Varoluşun nedenine inmek ve
Ardından koşmak gerçeklerin…

Yıl 1583,
Ölmemiş henüz doğduğum topraklar,
O topraklarda fikirler ve acizliğim,
Duygu yüklenmiş denizlerime,
Açılmalar ve parlayan yakamozlar var.

Bir felsefe, bir düşünce, bir akım
Çürüyen kuşkuculuğum
Var olan ahlaki nedimeler ve
Yok olan o garip insanlığım…

Akıl kullandım,
Akıl akıldan üstündür diyerek,
Ahlaki niteliğim kaybolmayana dek,
Bir şart kümesi içinde ezberledim,
Olmadığını kabul etsem,
Ulaşacağım nokta bu mudur?
Diye düşünmeden de edemeyeceğim.

Muhafazakâr yorumlar geldi aklıma,
On iki şart deldi aklımı,
Yasa bizim dedim kendi kendime,
Eski ve ortaçağ birleşti benliğimde.