Masal Şiiri - Halil Aydın

MASAL
Hani ya; masallar vardır ya
Yedi başlıklı korkunç canavar gibi;
Bütün köylülerin hayvanlarını
Canlı, canlı yutar ya,
Kimseler korkusundan yanına
Dahi varamaz ya..

Hani adsız diye biri var ya,
Kahramanlığını ispatlamayanlara
İsim konmazmış ya o zamanlar da
İşte o yiğitlerden biri;
Yedi başlı canavarı öldürmeyi aklına koyar ya
Hani o adsız yiğit
Kır atına binip de
Dağları kır atı ile kuş gibi uçup da
Dere, tepe dümdüz gidip de
Yedi başlı canavarın peşine düşer ya
Hani ya, atını sürünce dağlara bir dağın ardından
Dağları yırtarcasına, bir ses duyarda
Sürer ya atını dörtnala o tarafa

Balta girmemiş ormanların içine dalarda
Sarmaşıklar, dev çamlara sarılmışlar
Salkım, salkım sararmış üzümler
Ağaçların tepelerine sarmışlar
Renge renk çiçeklerden gözlerini alamamış da
Etrafın güzelliğine hayretle bakarken
Yedi başlı canavarı uyurken
O güzelim çiçekler arasında görüp de
Yavaş, yavaş yaklaşır ya
Sonra kılıcını çekip
Başlarını tek, tek koparıp da
Nakışlı heybesinin içine koyup da
Yedi başlı canavarı öldürdüğünü
Köyün korucusu ilan eder ya
Kırk gün, kırk gece o köy meydanın da
Çoluk, çocuklar bayram yaparlar ya
Sonra Dedem Korkut’u çağırılar da
O yürekli insana dualar eşliğinde
YİĞİT imini verirlerdi ya
Ondan sonra ismini yiğit olarak çağırırlardı

Yedi başlı canavarlar ülkede çoğalmış
Yok, edecek yiğitler; yok artık
O fedakâr, cefakâr, yürekli, güzel insanlar
Al yeleli atlarına binip çoktan kaşı aşıp gitmişler
Bir daha geri gelmezler, beklemeyin nafile
HALİL AYDIN