önce saçların dökülüyordu yüzüme,
sonrasında dudakların dudaklarıma.
ayrılık yoktu,
ölümse çok uzaktı.
güneş daha sıcak,
mevsim ilkbahar lekeli bir yaz.
çiçekler, çiçekler, çiçekler vardı sonra,
ki sen kokuyordu bütün dünya.
bense tüm mutsuzluklardan sıyırıp kendimi
düşüyordum gözlerinin uçurumuna...
Kayıt Tarihi : 31.10.2014 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
31.10.2014 Saat 01.41
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!