Masal Şiiri - Bilal Akhoroz

Kadim göz!
Söylenecek sözün kaldı mı
İncir yapraklarına.

Hani alıp başını gitmiştin ya buralardan
Ardından bir yaz mevsimini soldurarak
Artık kavak yaprakları
Gölgeleyemiyorken güzelliğini
Fildişi taraklarla
Saçlarını nehirlere yatay tarayıp
Acılarını hecin develerine yükleyerek
Bir pazara uğramıştın.

Orada herkes
Pikeler pazenler ve kaşmerler
Sergilerken
Tutup sen ruhunu sergilemiştin
Ruhunu erguvan çiçekleriyle süslemiştin.

Önce acıyanlar oldu
Sonra bakıp geçenler
Ama kimse pazarlığa tutuşmadı seninle
Nedendir bilinmez
Kimseler görmedi ruhunun rengini.

Halbu ki iyi bir giysi olabilirdin
Binlercesine
Binlercesine iyi bir kefen
Ve hepsi için ayrı ayrı ölebilirdin
Ölümler tazelenirdi renginde.

/kadim göz!
Buralarda herkes biliyor
Aykırı kimlikler taşımaktan yorulduğunu
Ve sustuğunu
Herkes işitiyor./

Yalın halinle orada
O incir ağacının altında
Teninde
Yağmurdan bulutlar göğerince
Bir yol bulup gelmelisin
Yazgımızı birlikte karşılamaya.