Masal Şiiri - Fikret Yıldırım

inandığın pireyi deve görürsün
görmediğin deveyi tellâl sanırsın
bırak ananın beşiği kendi sallansın
golyat’ın gözünü sen kör ettin -davut değil
kimseye toprak vaat etmedim ben
toprağa seni hiç değil

açlığını susuzluğunu
ve sevişmelerini güneşe ayarladım
iki ölçek hormon üç tutam iksirle sırladım hedonizmini
bir sümükten geldiğini göremedin

taptığın kendinsin ben değil
gözlüklerini nefesinle silmeyi
kandan nefret demlenemeyeceğini
iliklerini benim doldurduğumu öğrenemedin

önünde geçmişin arkanda değil
çoktan geride kaldı geleceğin
sınırsız sonsuzluk kapısıyım ben
gelmek istemesen de bekleyeceğim...