Masal Şiiri - Mehmet Çoban

Yolum düştü bir şehre
Şehir şahit her şeye

Şehir dünyanın ortasında
Medeniyetler kavşağında

Deniz geçer ortasından
Anılar haykırır yaşamından

Yedi tepesinde yedi şenlik
Her tarafında ayrı güzellik

Yeryüzünün kavgası benlik
Yaşama girdiğinden beri
Yaşam kendini dağa vurdu

Tarih; edebiyatın, müziğin
Felsefenin, ideallerin tarihi
Olma yerine, kan döküşlerin
Tarihi olarak, koltuğa oturdu

Koltuk hırsı tarihten geliyor
Tarihi yazan galipler
Koltuklarının sevdasında
Sürekli insan kellesi kestiler

Bir deli iki milyon cana
Zırdeli, bir milyon cana
Körle topal hükümranlığa
Âşık olduğundan beri
İnsanlık çıktı yola
Gittiği yerden dönmedi
Asla insanı insan bilmedi

Her komutan askerlerine
“Size ölmeyi emrediyorum”
Dediğinden beri kan döküldü yere
Kimi zaman ellerinde kılıçlar
Kimi zaman ellerinde bombalar
Yeryüzünde tanklar
Gökyüzünde uçaklar
Etrafta vızıldayan kurşunlar
İnsanlığa ölüm kustular

Hani eskiden
Biraz daha adilmiş
İki kral meydanda savaşır
Yenen galip gelirmiş
Yenilen ölüp gidermiş
Askerler bayram edermiş

Şimdi öylemi
Krallar, komutanlar
Sırıtkan bakışlı
Kendileri koruma nakışlı
Ölenler gariban bakışlı

Benlik insana hükümran oldu
Mertlik kayboldu insan bozuldu

Anne bana bir masal anlatsana
Al bana bir oyuncak tabanca
Söyleşelim geleceğe insanca

Develer tellal iken
Pireler berber iken

Bir kahraman varmış
Daldan dala konarmış

Dallardaki yapraklar
Düşünce kara topraklar
Kırmızılara boyanırmış

Gel zaman git zaman
İnsanlık yolunda yürüyen insan
Az gitmiş uz gitmiş
Dönmüş arkasına bakmış
Bir arpa boyu yol gitmemiş
Daha yolun başındaymış

Derken görmüş bir bilge
Sormuş merakla bilgeye

Söyle bana ey bilge
Yürüyorum bu yolda
Gidemiyorum ileriye
Bakıyorum arkama
Adımlarım aynı yerde

Şöyle bakmış bilge
Gülümsemiş hafifçe

Yalan riya sende
Var oldukça içinde
Düşüncen söze
İdeallerin eyleme
Riyakârca düştükçe
Çıktığın insanlık yolunda
Dönersin dolapçı beygirine

Ne zaman kine nefrete
Elveda çektin gerçeğinde

Ne zaman
Uzaksan yalandan
Bencil riyakârlığından

İşte o zaman
Yol alırsın adımlarından

Hani bir zamanlar
Bir derviş varmış

Yaratılanı sevmiş
Yaratandan ötürü

Çünkü yaratan
Yasaklamış kan dökmeyi
Haksızca insan öldürmeyi
Söylemiş kardeşliği
Emretmiş sevgiyi,
Saygıyı paylaşmayı

İnsanın benlik şeytanı
Sevmiş kendini
Yaratılışından ötürü
Çıkarmış öne benliğini

Demiş “Ben buyum işte
Özgürlüğümden kime ne”

Birileri demiş
Dünya fırsatlar ülkesi

“Bırakın yapsınlar
Bırakın gitsinler!

Efendi olmuş bu felsefe
Dönüşmüş küresele

Küresellik tanrılığa
Tanrılık paraya
Paralar kulluğa

Davetiyeler
Altın yaldızla

Medya şaklabanlığında
Umutlar çizilmiş ufuklara

Anne bana bir masal anlatsana
Nasıl çıkarım ben aydınlıklara

08.04.2010 - İzmir