Masal Şiiri - Tuğba Yavuz

Zehirli bir elma gibi aşk;
Onlarcası içinden ısrarla seçilmiş,
Kıpkırmızı, koca bir elma...

Tüm gözkamaştırıcılığıyla çaldı kapıyı aşk
Ve bir ısırık almaya mecbur bıraktı.
Uykudan uyandığımda tek hatırladığım bu oldu.
Elmayı getirenin kim olduğuysa hâlâ merak konusu
Ve hatırlamadığım şeylerden biri de,
Aşkın o başdöndürücü kokusu.

Önce bir uyuşukluk hissi veriyor,
Zehir yavaş yavaş kana karışıyor,
Gözlerim yanıyor ve yaşlar beliriyor birden.
Her şey aniden oluveriyor,
O aniden çıkıyor karşıma
Ve alaminüt yok oluyor.

Cadı oyununu oynamış,
Prenses gözlerini kapatmış,
Yedi cüceler ayakkabısını kaybetmiş,
Külkedisi çikolata eve rastlamış
Ve ben epeyce saçmalamışım.
En çok korkutan da yokluğun olmuş.
Gözlerin bir an gözlerimde belirmiş
Ve ne yazık, bu masal da burada bitivermiş.

Her aşk bir masalmış hani
Ve masallar da bir çırpıda bitermiş,
Mutsuz sonlara alışkın yürekler
Buna pek üzülmezmiş.
Ama aşkın 'kul'kedisi aramaya devam etmiş.
Çünkü elmayı yiyince kız,
Onu uyandırmaya gerçek bir prens gelirmiş.