Masal Şiiri - Eyüp Göksu

MASALIN ÖNSÖZÜ

Bir var imiş bir yokmuş diye başlar masallar,
Ama bu masal başka zeminde başlayacak.
Kaf dağının ardına gitmeye de gerek yok
Masalım bu ülkeden birini taşlayacak.

Başka bir değişiklik, geçmiş zaman kipinde
Ben genelin aksine “di’li geçmiş” kullandım.
Son kıtaya ulaşıp, masalın bitiminde
Bütün bunlar olmadı, hepsi rüyadır sandım.

MASALIN KENDİSİ

Ellili yıllar bitip altmışlara varınca
Siyaset meydanında yeni bir tip türedi.
Palavracılardan yana şansımız açılınca
Yalanlar, yalancılar, sahtekârlar üredi.

Öncesi, sonrasında başkaları oldu da
Mübareğin eline kimse su dökemedi.
Çünkü bir tane idi, uzmandı bu konuda
Kimse onu yerinden, zirveden sökemedi.

Öyle az buz değildi hüküm sürdüğü yıllar,
Otuz seneden fazla sultanlığı yönetti.
Talebeler yürürse aşınmaz dedi yollar,
Ama kendi pisleyip her şeyi mundar etti.

Çoluk çocuğu yoktu, bir kendi bir karısı
Yeter de artar bile bir ekmeğin yarısı.
Fakir babası imiş! Başımıza darısı
Adem-i iktidara halkı îtibar etti.

Ninnilerle uyutup, hep masallar anlattı
Göle maya çalarak iştahları kabarttı.
Emek kutsal diyenin anasını ağlattı
Dervişle mollaları yurda pâyidar etti.

Memleketi batırdı güyâ hamle başlatıp
Birkaç kişi kazandı sermayeyi işletip.
Stokçu, istifçinin ufkunu genişletip
Alın teri dökenin dünyasını dar etti.

Ne yönetme sevdâsı, ne sonsuz hırsı bitti
Altı defa gelince, yedi defa da gitti.
Bir iktidar uğruna birkaç şapka kaybetti
Şapkacı esnafı da ondan hayli kâr etti.

İşçi, memur aç iken yeğenini doyurdu
Îtiraz edenlere “Usul böyle” buyurdu.
Parayı verenlere sattı güzelim yurdu
Yurttaşı nâmertlere el avuç açar etti.

Sahtekâr Müslimlerin arkasında dolandı
“Ben de şeyhim” diyenin ayağına kapandı.
Amaca ulaşmada kutsal dini kullandı
Dindar olanı bile putlara tapar etti

Bu konu çok önemli gerçek dini bilene
Palavra atılamaz her önüne gelene
“Ticareti yapılıp satılamaz diyene”
Dili yalan söyledi, yaptığı ikrar etti.

Doktoru, mühendisi,bilim adamlarını
“İffet apışta değil serde” diyen kadını
Daha nice insanı,memleket evladını
Yurdunu sevenleri ülkeden kaçar etti.

İsli kandil gibiydi, ışığı gördü kendi
Rabbe şükür olsun ki yağ deposu tükendi
Güneş ufukta doğup, bitmez zulmeti yendi
Yarı mahmur uyandık,masal burada bitti.

24 Kasım 2004 İzmir