Masal Şiiri - Şiirimsi Adam

bir sarmaşığın,
günebakana sarılmasıydı,
uzak bir ülkede,
uzak bir şehirde belki,
göklere bakan,
güneşe dalan,
bir çift göze vurulandı sarmaşık...
sarıldı,
sarmalandı bu sevdanın gövdesine sımsıkı...
cılız,
solgun kollarla tutunmaktı yakarışlarla...
gün ışığına dönen yüzünde bir çift tebessüm görmekti,
yalnızca ve yalnızca dilek...
gün batımında eğilen boynunu kaldırmaktı...
oysa bilmezdi sarmaşık,
kurutacağını günebakanı...
şimdi,
kaybolan bu umutların üstüne,
kuruyan ve solan,
işte o sarmaşık...