MAsAL Şiiri - Binali Kılıç

MASAL

Bir zamanlar bir yerde iki aşık yaşarmış
Birisi oldukça genç, birisi ihtiyarmış
Birisi baş kaldırıp görmezmiş ufukları
Birisinin kocaman, kocaman çocukları

Genç olanı yalvarmış, ''gelip beni alsana''
Birdaha gelemeyiz bu yalancı cihana
Yaşlı olan düşünmüş, demiş izin ver bana
Yarın duyulduğunda ne söylerim babana?

Ben onun akranıyım, o benim arkadaşım
Seni binkere sevsem, haklı değil savaşım
Gücenmeye hakkımız yoktur surat asarak
Seni hep seveceğim, bağrıma taş basarak

Genç olan yine demiş, tenha da buluşalım
Dünya'da olmasa da, mahşer de kavuşalım
Bizde gerçek sevenler, canı canan'a adar
Sevgiler saf olursa, yaşar mahşere kadar

Yaşlı demiş dur hele, neler olur sabaha
Dayanamam bu derde,ıslah olmam bir daha
Aklımdan çıkaramam, o gözleri, kaşları
Kırk mendil kurutamaz, gözümdeki yaşları

Yüzünün güldüğünü bilsem de yeter bana
Ne yazik ki, yüzüne bakmadım, kana kana
Sabrın sonu selamet, sakın sabrın taşmasın
Biz böyle de severiz, hiç kimse karışmasın

Binali der, genç aşık, açık tutmuş camını
Kim yazmışsa unutmuş, masalın devamını
Onların hikayesi, söylenir şarkılarda
Belki de bu aşıklar, kavuşmuş bir bahar da
...............................................................................14.04.2008