Masal Şiiri - Mustafa Yaralı

“Bir varmış/ bir yokmuş”
Masallar böyle başlardı çocukluğumda.
Gaz lambası altında,
Soğuk ve uzun kış geceleri
Masal anlatsın diye uyutmazdık
İhtiyar nineleri...

Tozpembe hayaller kurardık!
Dekorlara renk verir/
Kaf dağına yüklenir/
Çocuksu duygularla süslerdik sahneleri...

Gözlerimiz uykuya dalmadan/
Belki yüz,
Belki bin kez açar kapatırdık
Simsiyah gecelerde
Kırmızı perdeleri...

Krallar- kraliçeler/
Prensler- prensesler/
Büyücü- sihirbazlar/
Kara cadılar,
Belli belirsiz yüzlerdi
Çizdiğimiz resimler....
Onların adı vardı, onlar yoktu sahnede...

Cinler- periler- insanlar/
Hayalin gölgesinde uzayıp giden masallar...
Hangi fikir mutfağının
Sofrası- artığı- çöpü!
İnsanlar ne kadar iyi/
İnsanlar ne kadar kötü....

Masallarla büyüdü/ yaşadım resim resim.
55x4=220 mevsim
“Bir varmış bir yokmuş” diye diye
Yorarak çeneleri
Uzayıp giden bir hayalin gölgesinde
Devirdik seneleri....

Orada bir şey vardı/
Orada bir şey yok... Şimdi
Beynimdeki fırtınalar dindi/
Gölge gövdeye bindi.

Gerçekler; gerçekten gerçekmiş meğer!
Gerçek gerçeğe sindi..!

05.02.1988