Masal Şiiri - Ekrem Bozkurt

Kırıldı sırça köşküm; masallarım tükendi
İndi gölgeli akşam, akşamsefalarına.
Hasret kaldım, hayırsız dostun vefalarına
Gözlerin bir Sahra’da serap olup tükendi...

Kaldı anılarımın tozlu sayfalarında
Zeytinlik Parkında bir silik,liseli
Eflatun akşamları boyayıp salıvermiş...
Sevda güvercinini, hepten azad eylemiş...

Gökten düştüğünü hiç görmedim, üç elmanın
Çıkmadımda, hiç kimsenin kerevetine...
Bugünden bir farkı da yok, yarının
Olamadım, beyaz atlı şehzade...

Halbuki, ne masallar yazacaktım...
Rapunzel’in saçlarına tutunup,
Kötü kalpli cadının ellerinden
Pamuk Prensesi kurtaracaktım.

Belki arkadaşım olurdu Keloğlan...
Birer padişah kızı, alırdık...
Ne de olsa Kırk Haramilerden,
Çalmış...zengin sayılırdık.

Belki gemici Simbad olurdum.
Deniz rengi gözlerinde,bir korsan...
Sen kırmızı başlıklı kız..
Ben...sana kıyamazdım...

İzmir-Nisan 2006