Nefesin de, hevesin de kursağında kalır,
İstanbul en başta Boğazlarından daralır..
O'nun gittiği adımların ardından yer yarılır,
Ardında buğulu gözler, sineye gam çeken kalır..
Bakmayın fotoğraflarda güldüğümüze,
Bizim masamızda çayımız soğudu..
Bakmayın siz "iyiyim" demelerimize,
Yalan söz dilimize yama oldu.
Birlikte ne çok söz verdik birbirimize,
Yetemedik yine de kendi kendimize..
İçimdesin diyorum ama neyime?..
Yokluğundan bu yana yetmiyorum bize..
[14 Nisan 2025]
Kayıt Tarihi : 14.4.2025 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!