Masa Üzeri Ölü Resimler

Kendine soyundu akşamın kirli elleriyle
akşamın kirli elleri ki sen,
iyi törpülenmiş yırtıcı pençelerin
kandan daha kırmızıya çalıncaya kadar
görebildiklerin görmekten korktukların

Yüzünün yarası deşildikçe
dökük boyalı evin unutulmuş ayaklarıyla
evin unutulmuş ayakları ki sen,
bitmek bilmedi iki kelime arası dudağında hırıltı
boğazlanan kandan daha hırıltılı gözlerin
kandan daha kırmızı ve karanlığın

Bitirmek istemedi paylaşımını sokağın
sokağın paylaşımı ki sen,
karanlığa kanat çırpan yarasalar,
güneşin doğmadığı yerin çocuğu
hiç olmadı bir gün batımında
kızıl resimler çizmedi tenha diye bildiğin akşamın kirli ellerine
akşamın kirli elleri ki sen...

(Temmuz 1998 Kahramanmaraş)