Maşa Destanı Şiiri - Nevzat Dağlı

İrticanın hatibi kimlere dil uzatmış,
Şiir sanıp ortaya birçok herzeler atmış.
Şunu iyi bilsin ki, o karanlığa batmış,
Atatürk’ün subayı çevik bir paşa olur,
Şeriatçı gider de İran’a maşa olur.

O bilmem ne oğludur kaynatır fokur fokur,
Anlamını düşünmez ezbere yasin okur.
Arapçayla, Farsçayla karışık Türkçe dokur,
Taşlamaya değmez ya, olan ak taşa olur,
Beyni örümcekliler Suud’a maşa olur.

Kendisi ahmak olan alemi aptal sanır,
Hurafe gözlüğüyle fıtratı yanlış tanır.
Tükürdüğünü yalar, sanmayın ki utanır,
Takiyeci dönektir her gün kaç köşe olur,
Mangalda kül bırakmaz, sobaya maşa olur.

Duyguları sömüren acı duymaz böğürür,
Fikir sanıp kusmuğu ortalığa öğürür.
Yobazın ukalası deve yünü eğirir,
İpliği pazardadır, her türlü şişe olur,
Beyni özgür olmayan herkese maşa olur.

Nevzat’ı çocuk bilir, sanki kendi kamildir,
Cehalet tedrisatı tüm tahsile şamildir;
Her türlü rezilliği taşıyan bir hamildir,
Nerede pislik varsa orada işi olur,
Süpürge, faraş olan elbette maşa olur.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat