Masa Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Her masa bir ayrı hüzün masası,
O yüzden bambaşka devranlardayız.
Herkeste bir ayrı gönül yarası,
Engin denizlerde, ummanlardayız

Binlerce dert varken her gözyaşında
Nasıl ağarmasın saçlar başında?
Herkes bir Mecnun 'dur Leyla peşinde,
Ondan ateşlerde, külhanlardayız.

Mahzun gönüllere gündüz gecedir,
Sohbet meneviştir, kanaviçedir,
Şarap kadehlerde pençe pençedir,
Çöllerde kaybolan kervanlardayız.

Tokuşur kadehler, ses gelir camdan,
Çirkin resmiyetler kalkar aradan,
Sohbet daha tatlı en süzme baldan,
En tatlı dillerle meydanlardayız.

Uzan bir mezeye, bir de rakıya,
Devir kadehleri arka arkaya,
Ne pula değer ver ne de hırkaya,
Martılar uçuşan limanlardayız.

Barlıoğlu der ki; ahırzamandır,
Arkadaş herşeyden daha kutsaldır,
Kaldır kadehini, şerefe kaldır,
Bir eşsiz-benzersiz zamanlardayız.

(ERZURUM SANKİ YAYLA isimli hece şiirlerinden > 43-44/100)