Marziye Nine'nin Gözyaşları...

Kütahya, Altıntaş, köyümün adı Eydemir...

Kimi Marziye dedi, kimi Mersiye… Şimdi adım “nene” dir.

Ben Çanakkale diyorum doğumumu sorana,

Anam karnındayken ben, babam gitmiş o şanlı diyara.

Ağır duyar kulaklarım, derman kalmadı dizde.

Gözü yaşlı bir neneyim, fer de kalmadı gözde.

Geçenlerde torun oğlu, açtı televizyonu,

Duymam ama duydum işte Çanakkale diyordu.

Çocukluğum, gençliğim film olup geçiyordu..

Aç oğul aç hele şu kutunun sesini,

Yüreğim tutuverdi şehit babam yasını.

Gözlerim de döküverdi damla damla yaşını..

Çanakkale içinde vurdular beni,

Ölmeden Mezara koydular beni

Of…Gençliğim eyvah!

deyiverdi oradan bir ses...

Yürek yavrum, yürek işte…Ateşi söndü sanırlar..

Neneler ağlamaz mı, kolay mı geçti yıllar,

Marziye şehit kızı, görmese de cemalini

Babası yüreğinde, yüreği babasında atar.

Kokusunu duymuşum yıllarca rüyalarda..

Dayandım da yıkılmadım babam bir dağ ardımda.

Yürek yavrum, yürek işte…Nene oldun demiyor…

Yara derin, yara içte…Zaman merhem olmuyor.

Yarası da şanlı olur, şehit yavrularının.

Ruhun şad olsun babam,

Duaları sanadır, Marziye Nene ve torunlarının..

Yüreğim de tutuverdi şehit babam yasını.

Gözlerim de döküverdi damla damla yaşını.