Esir Geçtiğim Yol Şiiri - Ertürk Erkan Koç

Sokağına düştüğüm sen yeliz karanlık
Lambanın altında sarı sarı bakan rüzgarın sesi
Bugün balkonuna fısıldayan evlerin kapılarına misafirim
Durumum hoşnuttur, çay içiyorum sıcak anıların hatrına 
Yaşamak filmi de
Beklediğim o anların geçişlerini izletiyor
Ve insanlar da seyrediyor beni
Ne yapacağını bilmeyip öyle bakan insanlar
Seyrediyor beni
Diyemedim hiç
Ateşlerinizin yaktığı yürek seli
Sinsi uykularınızın soluması
Bir rahat bırakmadı beni bu dünyada
Öyle karışık
Öyle karmaşık
Ve öyle allak bullak kaldı ederim

Olsun
Her şeye olsun
Ben yola devam ederim diyen sırça heves
Çıkardı önüme boyumun yetmediği işleri
Şimdi ben en güzel aşkların ,
Hatta 100 yıllık aşkların
Karşısına geçip kafa tutan bir çocuğum
Öyle bir öfkeli
Öyle bir,
Asi
İstediğim olsun istiyorum
Bencilim biraz da
Çocuğum işte
Alay eden gülüşlere sinir olunca
Birer tekme attım bacak aralarına o aşkların
Sonrası kaçışım tabi, arkama bakışşız
Çocuğum ya işte
Aksiyim biraz
Kızmışım ,
Mağlup olmuşum oyuna

Sana gelince
Ezbere biliyorum sokağını yeliz karanlık
Az top koşturmadık yalnızlığında
Az kaçmadık bir cüretle zilini çalıp Yakalanmadık az sana utanarak
Uğultuların içten içte raks ederken benimle ,
Askında ki çiçekler susuz kaldı,
Küllükleri deviren dalgınlığıma
Bir uğursuz ,
Bir şeytansın sen
O yüzdendir ki
Karşı sandalyemin boş oluşunu
Hiçbir duruşa yakıştıramıyorum
Sağlık olsun diyorum hep
Hep de olmuyor sağlık
Tamam
Bana karşı sen böylesin zaten, alışkınım da
Gördüm bugün
Güzele sıcak çokça yakındı
Sen ne anormal ağırladın beni
Köklenmiş ağacının duvarda asılı vartaları vardı bir de
Beni benden aldı ki
Benden beni aldı

Neyse ne işte
Fazla uzatmadan
Daha da piç olmadan yola çıkmalıyım
Eve gitmeye çok geç kaldım
Hala bir kelimem eksik
Bir rastlantı
Bir cesaret
Belki bir mucize her şeyi değiştirebilir
Buna inararak yürüdüm hep
Sen anımla kal
Hoşça kal
Çıkışı biliyorum ben
Sen orda kal
Gelme peşimden