O bella bionda,
Sei come l’onda!
Serin tatlı çiy’den ve biraz parlaklıktan
Ördü ay sessizliğin ağını
Bahçesinde bir çocuğun
Marul yapraklarını topladığı.
Yıldızlamış bir şebnemi saçına
Ve ay ışığı öper gencecik alnından
Bir ezgi mırıldanarak toplamakta:
Dökülüşünce dalganın, ne güzelsin!
Yalvarırım, benim ol, ayırır gene de beni,
Balmumu kulak çocuksu şarkısından O’nun
Ve kalkan yürek ayırır beni
Ayın marullarını toplayandan.
(Trieste, 1915)
James Joyce
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
“Pomes Penyeach”den (1927)
Kayıt Tarihi : 13.11.2005 00:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!