Yırtılmış fotoğraflar,
Ve anılara bulanmış ev.
Bütün eşyalarda
Mor krizantem kokuları,
Bütün duvarlara yansıyan suretin..
Yorgun düşünceler
Evin bir köşesinde
Takati kalmamış
Öylece uzanıverdi adam
Ve gözyaşları..
Her yer sırılsıklam,
Her şey darmadağın.
Yalnızlık yeşeriyor,
Büyüyor evin bir köşesinde.
Hayal ettiği ne varsa,
Soluksuz kaldı.
Yağmalanmıştı duyguları
Yaralanmıştı kalbi..
Yapacak hiçbir şeyi yoktu.
Öylece uzanıverdi
Ve bir Mart gecesi
Bulundu adamın cesedi...
Kayıt Tarihi : 24.6.2015 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Furkan,kişi bir şeyi yitirince o üzerine üzerine gelen duvarlar bir anda yerini koca kalabalıklara çığlıklara bırakır.Sonra susarsın susuşlarındaki kalabalıkları dinlemeye başlarsın.O koca kalabalıkta nasılda bir anda tek başına kaldığına anlam veremeden bir de bakmışsın ki o sesler, o kalabalıklar sadece senin iç dünyanda çalkalanan, beynine tırnaklarını geçiren senden başkası değildir.Ve derken sessizce ruhunu tavan aralarında indirmeye çalışırsın ama indiremezsin.İşte o zaman anlarsınız ki tüm gidişler biraz ölüm, tüm sessizlikler biraz çığlık olur.İşte o adamın sesindeki sessizlikte böyle bir şeydi muhtemelen...
Okuyucuya sunulan ne olursa olsun okuyucu nasıl algılarsa ana tema o'dur.Serbest tarzda bir çalışmanın bende çağrıştırdıkları ve dile getirebildiklerim bunlardı.Güzel bir çalışmaydı.Kutluyor sevgilerimi sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (3)