Martının Kanatları Şiiri - Deniz Kaplan

Sana aşkım martının denize son bir bakışıymş
Uzaklardan ve keskince
Sakin ve suskunca
Hasretn bitmeyeceğini bilerek ardına bakmadan giderce
Fakat redd edercesine
Son yolcuyu uğurlarmış
Karşı dağlar ona yaklaştıkça
Ki unutma martılar simtleri gagasyla değl ayaklaryla alrmş

İnce ince dizelerde hep senn adın yazarmş
Tutkunluğumun esareti senn içn ağlarmş
Günü bedenime katmş
Ruhlarn sessizliği altnda
Meğer o hep şurackta varmş

Yutkunmaya yeltendiğm düğümler
Şu kahpe istanbul'un ısırgan otlarıymış
Her nefesmde bni yakan bakıştan bi haber
Gözlerne değmekten çekindiğimi
Sulara başımı gömüp gitmemden anlamış

O sular güzeliğn tek kör noktası
Anlam bütünlüğüne zıt
Zincirinin eksik halkası
O ısırgan otunun iğnelli yaprağı
İmiş..

Duvarların sna benzeyen bakışlarına
Gömülüp kalmak yetmiyormş
Daha fazlayı istiyor kalp
Elde yok ki ona ait olsun, susuyormuş
Dünyayla arasına duvar örmüşsün
Ağzını bıçak açmıyormuş
Bağırmalarına engel olmadan

Nefrete sarılı bir bohçanın içnde saklamışm kalbini
Yıllar boyu hç açmadan en iyi yerini
Şimdi arıyorm kanayp duran nefretmsi mendili
Sni her gördüğmde kaybetmemem içn kendimi
Karşı dağlara uçan o martı misali....