Kadının gözlerinde denizi gördü martı...
Usulca yaklaştı ve adını fısıldadı...
O an martıya deniz oldu kadın...
martının denizi oldu!
Denizsiz yapamazdı martı...
Ama yalnız da uçamazdı...
Bunu anladı kadın...
Vazgeçti denizliğinden,
Martı oldu!
Artık yolcu edilmeye ihtiyacı yoktu kadının...
Yolcu etmeye niyeti yoktu martının...
Birlikte süzüldüler,
kendi denizlerinin üzerinde,
kendi gökyüzlerinde...
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!