Martıname -SEYİR- Şiiri - Köksal Kırlıoğlu

Ya kaçamamışlardı, esaretten
Yada semadan vazgeçememişlerdi
Belki sadece kalamadıkları içindi sükûnetle
Çığlıklarla, inlerlerdi
Bir umulmazdı yaraları.

İnsanlar, yürüyordu kordon boyunca
Gözler birbirinden farklı süzüyordu
Semayı
Birbirinden habersizdiler
Gökyüzüne tırmanan ırmak gibi
Birbirine karışan sözleriyle
Uzayan akışı, kalabalığın

Ve şarkılar vardı, gülüşler, serzenişler.

Çığlıklar, martıların arasında
Yankılanır
Gökte mavi, beyaz, iç içe girerde
Çalkalanır
Ağlamaklıyım,öylece durmuşum
Karşılarında
Ne görmüşsem, ne duymuşsam
Martıların arasında.

Onlar gibi sürgünüzde,
Telaş ondan mı dünyada
Çırpınıyoruz öyle ki
İç içe mi geçiyor rüya, yaşamda.

Kanadım yok, uçamam
Ben yere bağlanan mahkûmum
Martı gibi çığlık çığlık
Yanıp ağlanan, mahrumum.