bir kokun kalmıs geriye,bende cıkıp dolasıyorum denizde alıyorum solugunu orasıda sen kokuyor.soguktur usuyorum ustumde bir ceket ellerim sıgınıyor limana, yazmamak için zorluyorum kendimi.yazmam lazım yazılarımda seni.artık yeter her yazıdıgımda ben tekilleri oynuyorum.bu oyunda seni istemiyorum.kendimi yitiriyorum karanlık bir gecede cıkan isli bir duman gibi.benim alıstıgım yerler değildi.sen benim alıstıgım değildin.ask alısılmadıktır zaten.nerden gelecegi belli olmayan bir hırsız gibiydin.sende bana ait birsey var geceleyin benden caldıgın.istemiyorum geriye; korkma.biraz hosnut değilim ama bu kadar zamansız geleceğini tahmin etmeliydim.ben hiçbirşeyi duzgun yapamam da...
şimdi kokun denizleri aşmıs sanırım ben nerdeyim sen nerde.
nedir yakınlastıran ellerimizi,yalnız kaldıgımız yılların acısı mı?
sevdanın nerden geleceği belli değildir içimde bir telas sanki daglar onumde diz cokuyor ve ben guluyorum.
şimdi anlıyorum bu ask senin kokun gibi.sende gelip gecicisin galiba.hayatıma giren iki korfez gibi.bir yerde barınmayıda beceremedim ben...sende kalan benim iki korfezim var,senin bilmediğin...onlarıda caldın ver bana.şimdi ben kimin ustune yazsam...senin mi korfezin mi? dedim ki senim için yazmak istemiyorum bende bu gece kendimi korkuluga astım.martılarla sarkı soyluyorum...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta