Açlığın Havada Kalan Resmi

Beykoz'da
İstanbul boğazına bakardı odam
Sırtım dönük

Martıların havada kalan açlıklarının
Resmini şiirlere çizerdim...
Açlık takla atardı havada
Ekmek parçalarını yakalamak için,
İnsanlar gibi ekmek adına hayatlarını paralardı,
Martıların mücadelesi
Açlığı doyurmak adınaydı

Boğazda boğaz tokluğuna çalışan
En iyi dostlarımdı martılar,
Elim boş gitmezdim yanlarına,
Onlarda beni tanırdı,
Sırayla ve taklayla karşılardı...

Havada kalan açlığın resmi
En güzel martılarla çizilirdi
Ressamlar duysa şaire kızardı
Şiire resim çizmişim diye

Maaşı martılarda yiyordum...
Yetiyordu bize,
Ekmeğimi elimden alanlar,
Martılardan daha yırtıcıydı,
Sonuçta aç gözlüler insandı

Martılarla resmim vardı,
Ekmeğimi elimden alan vahşilerle,
Hiçbir resmim yoktu...

Havada kalan sadece
Martıların açlığının resmi değildi,
Resmi ve beşeri adalette
Hak havada kalıyordu,
Hak veriyor haksız alıyordu,
Şair buna olmaz diyordu

Önder Karaçay