Martıların şehri Şiiri - Mustafa Özke

üsküdar soğuktu
üşüyordum
eldivenin bende kaldı
gözlerini alıp gittin

biliyor musun
hiç sol kolumla bir karanfili
bu kadar yükseğe kaldırmamıştım
ve hiç gözlerin uğruna istanbulun
tüm kaldırımlarını uyandırmamıştım
o lila rengi atkın ve güzel eşarbınla
martıların şehrinde doğmadan önce

palton ve eldivenlerin vardı mesela
oysa ben üşüyordum ince kazakla
kar yağsa da geleceğim demiştim
yani razıydım yağmurda ıslanmaya
belki yedi tepeye güneş vurmadı ama
yüreğimi ısıtan sözlerin yetti bana

biliyor musun
şafak vakti yine çıkacağım birgün yola
yeşilköyden aksaraya oradan sirkeciye
martılarla birlikte üsküdardaki iskeleye
elimde bir tek kırmızı karanfil olacak
kızkulesi belki görünce kıskanacak
eğer sen gelmezsen
salacak hep bir eksik kalacak