Martıların Gözyaşlarında Boğuluyorum

Merhaba sevdalım Merhaba
Uzunca bir süredir kışkırtılmış acılarımın sindirdiği gülüşlerime
hesap verme durumundayım..
Suskunluğumun duvarlarına sakladığım yokluğun
dehşetli sancılarla çarpıyor suratıma,,
ve ben uykusuzluğumun en sersem bir vaktinde
kalbi durmuş saatle göz göze geliyorum..
Yemin ederim sensiz geçmeyen her saniyeyi vuracağım! ! !

Beni merak eden sesinin titreşimlerini özledim..
Sen yine meraktasın biliyorum
ama sesini duymak özlemimi dayanılmaz kılıyor bilesin..
Beni özlemeni ne çok özledim bilmek istermisin? ?
Beni sana hasret bırakan,,
sensizliğe mahkum eden aynadaki suretime ne çok kinim var
duymak istermisin? ?
Bu tanıdık odada bir mülteci gibiyim..
Beni bırakma dediğimi ve sen bana kıyamayıp giderken
benide yanında götürdüğünü unutmuş gibiyim..

Biliyormusun sensizlik kol geziyor vurgun yemiş gecelerde..
Uçmayı unutmuş martılar gözyaşlarında boğuyor beni..
Oysa;
Tüm düşlerim sanaydı kayan tüm yıldızlarda dilenen senin adındı,,
gözyaşlarım sadece yüzüne akmayı isterdi..
Olmadı sevdalım olmadı..

Hiç bu kadar uzun sürmemişti avaz avaz suskunluğun..
Ne yapmalı şimdi
ürkek nefeslerimde boğulmaya terketme beni
YAPMA! !
Ellerin ve nefesin benden bu kadar uzaksa benim ne suçum var,,
hep yarımlarla yaşadım ama sana dair yarımlarla ölmek istemiyorum..
Bazen
beni unutabileceğin ihtimalleri titretiyor buz gibi güneşin altında canımı..
Öyle hainki sensizlik
öyle hainki yokluğun azap denizleri değil,,
martıların gözyaşları boğuyor beni! !

Evına Dılemın diye başlayan satırlarda
kurşuna dizilmiş bir sevdanın kanı akmakta..
Ağaçlar yeşil elbiseler giyinmişken
yerlere döktüğü sarı-kuru yapraklarla gidiyorum! !
Tüm yeşillerimi sana bırakıyorum sessiz sedasız gitmek isterken ölüme;
Sensizliğin zaten ölüm olduğunu unutmuşum AFFET! !