Martılara gülümsemeliydim Şiiri - Orhan ...

bir terminal gözü parlıyordu Ankara rüyaydı
kısa nefretlerle savruluyordum
adımlarım yorgundu
sabırsızca giden adımlarda kaybolan beni arıyordum
kadınlar gülümsüyordu
heybeli uzaktan İstanbul diyordu
koynuma giriyodu rüzgarları
kabataş üstü rüyalarda ferbot seferleriyle buluşuyordum

kadın kokulu
parfümsüz elbiselerimi yıkamaya çalışırken
üstelik yolculuk durak bilmiyordu
bu isimsiz şehirler içimde derin kuyular açıyordu

tehna bir yer bulmalıydım
başımı taşa yaslamalıydım
bantlarla dost olmalıydım
kaybolmalıydım
sağır ve dilsizce
denize dönmeliydim
martılara gülümsemeliydim