Martılar ve Çocuklar Şiiri - Şenel Konuk

Ağlıyor tek başına,
çekilmiş bir köşeye,
boynu bükük, ümitsizce,

diğer tarafta herkes mutlu,
eğleniyor doyasıya,
müzik desen alabildiğince coşkulu,
bakmıyor kimse sağına, soluna,

kim mutlu, kim mutsuz,
anlaşılmıyor,
martılar çığlıklar atıyor,
viyak, viyak, viyak,...

masadan kalkıyor bir ihtiyar,
diyor ki;

martılar aç,

bilmiyor ki;
bir köşede insanlar aç,
ekmek götürülemeyen çocuklar aç,

ağlıyor sessizce;
herkesin kulağını delercesine,

ama ihtiyar diyor,
martılar aç,

martılar ağlıyor çocuklar aç,
çocuklar ağlıyor, insanlık aç,
kimsenin umurunda değil,

boş ver,
sen müziğin sesini aç....