Martılar özgürdür Şiiri - Hakkı Köse

bir boran koptu;
çalımlanmış aşka yaralı,
yüreğimden seken dargın anıları,
çağsamakla meşgul ruhumda...

çayımı yudumlarken;
sabahın saat dokuzunda,
incecik ceren boynu,
yaşam dolu ruhu,
dolgun dudaklarıyla duruyordu karşımda...
bakışları balta girmemiş cengeldi...

ekmek kırıntısı değildi
istediği denizden
uçmaktı özgürce, en yükseklere...
dinleyip içinin sesini,
ayrılıp gelmişti sürüden
ödün vermedi hiç, yakıcı kırgız gözlerinden...

çığlık çığlığa uçup;
konmuştu gönlüme,
Richard Bach’ın kitabından...
hep acelesi vardı,
farklıydı diğer martılardan...

bir umuttu sadece, yakalamak
–onu-
koparabilmek özgür ruhundan...
bedelini ödedi;
-umudun-
özgüvensel aymazlığım,
çıkarıp acıları kasadan..

özgürlüğünü vermezdi martılar;
bu en büyük ders oldu -çıkarttığım -
çözgülenmiş bıçkın hayatımdan...