Yine öyle günlerden biriydi işte.. Kara bulutlar, usul usul esen poyraz ve dans edermişçesine salınan çamlar...
Uzaktan görünüyordun işte sen, gelişini seyretmek, bir yıldızın gökyüzünden kayışını seyretmek misali...
Yaklaştıkça bana yüzündeki o kırgınlık..? Neden, niçin soruları arasında oturduğum bankta yerini çoktan almıştın bile..
Kısa süren bir sessizliğin ardından, yavaşça eğilip söylediğn sözler çıkmaz hala kulağımdan.. '' Seni seviyorum fakat ayrılmalıyız..''
Bir kaç dakika süren suskunluğun ardından gözümden süzülen yaşlara aldırmayıp gidişin..
Martıların, hafif yağmurda birbirini kovalıyışı ve ardından bakışım..
Duymuyor muydun seni seviyorum diye haykırışımı..? Yoksa duymak mı istemiyordun..?
Yetişeyim derken sana çamura belendim, düştüm, kalkamadım..
Dudaklarımda adın ve hep o soru neden...?
Davut Efe YılmazKayıt Tarihi : 9.1.2016 13:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!