Martılar Şiiri - Şeref Burakgazi

MARTILAR
Hiç bu kadar zor değildi.
Hayallerimle sana ulaşmanın yolları
Bu ilk hüzünlü yolculuğum değil, Marmara denizinde
Kararmış duyguların acısı vurmuş yüreğimin kıyısına
Sensizlik damla damla olmuş akıyor yalnızlığıma.
Nereye baksam Lodos her tarafı yıkıp geçiyordu
Gözlerim senden, deniz maviden yoksundu

Sensizlik özlem oldu karıştı acılarıma.
Ağır ağır denizi seyrederken vapurda
Hırçın dalgalarla vuruluyordum hayatın kıyısına
İçim karanlık…
Boş yeregeçen günlerin hüznüyle bakıyorum uzaklara
Sensizliğin ses olup, çınlıyordu kulaklarımda.

Aşka yenik sevdanın acısından yanarken yüreğim.
Ah! Bir de bilsen ne kadar çok özlemişim.
Hava öylesine soğuk ki, savruluyorum rüzgârlarda
Ak denizin uzak ve ılık ikliminden,
Üşüme diye, bir ses duymak isterdim.
Keşke şu an yanımda olsaydın.
Ellerinle dokunabilseydin üşüyen yanaklarıma
İnan ki,
Yüreğim acılardan arınırdı ısınırdı bedenim,

Bu yolculukta bir ben değildim
Doğanın en nazlı güzel varlıkları
Uçuşan martılar… Ne büyüleyici anlar
Gözlerime sıra dışı görünse de,
Ötüşerek eşlik ediyorlardı sensizliğime
Simidi mi küçük parçalara böldüm paylaştım
Martıların kanat çırpıntılarıyla İstanbul’a. ulaştım.

20 Aralık 2009
Marmara Dnz.-Şeref BURAKGAZİ