Martılar Şiiri - Sabri Güler

Martılar

Eminönü Kadıköy vapurundayım
Hafif poyrazla yırtılıyor
Yer yer yanıp sönüyor ışıkla deniz
Yükselirken tempo tornistanın ardından
Köpük köpük akıyor sular yüzeyden
Üst güvertede savruluyor denize kollarım
Bir serinlik akıyor parmak uçlarımdan
Denizin iyotlu kokusu doluyor ciğerlerime
Derin bir iç çekişle ferahlıyorum
Aldığım simidin sahibi belli
Birazı bana çoğu onlara
Havada sortiler çiziyor gri beyaz martılar
Hiç suya düşmüyor simit parçaları
Bir pilot ki bu kadar usta olur
Hiç çarpışmıyor havada kanatları
Bir vals ki ustasından seyredene sunulur
Umutla dönüyorlar geminin etrafında
Bize bıraktıkları doymanın hazzı ve sorti
Hiç ümitsiz düşülür mü yollara
Doyunmanın birazı da umut değil mi
İleride bir başka martı dalıyor suya
Kaparken bir hamlede balığı ışıkta
Bir balık yanıyor bir deniz bir de martının kanadı
Gösteri tekrar ediyor seyreden her vapurda
Yaşamın gerçeğine dair tüm çırpınışlar
Daha pek çok şiire konu olacaktır gri beyaz martılar