MartıLAR Şiiri - Dilara Yıldırım

Sesinin duyulduğu yerde, susan martılara çığlıklar gönderiyorum.
İsmini mezar taşlarına kazıyamadım,
Beni hiç sevmedin, seni sırf bu yüzden seviyorum.
Denizin kayalıklara vuruşu ve can havliyle köpürüşü,
Uykusuzluklarımı paramparça bölüyor.
Denizler görüyorum, gitmelisin. Denizler, denizler diyorum
Ben doyasıya bakamadım
Sen görmelisin.
Ben söylemesem de sen gidersin ya…
Çocukluğumda hiç ökse görmedim, örselenmedim de.
Bir abim bile yoktu zaten.
Biliyorum, ben hiçbir zaman aradığım aşkı kovalayamayacağım.
Günlük, aylık, yıllık aşklar ve her seferinde ayrılıklar.
Biliyorum, bu denizdeki gel-gitleri sayamayacağım.
Şansın zaten var, sana zaman tanıyorum.
Artık elinden tutmuyorum, gözlerinede bakmıyorum
Denizler görüyorum, gitmelisin. Denizler, denizler diyorum
Ben doyasıya bakamadım, sen görmelisin.
Ben yüzmeyi sevdim, bir iki kulaç değil, bu denizin dalgası boğdu beni.
Sen vapurları sevmelisin. Gideceğin yerde martılar var.
Ben en çok onları sevdim. Cebinde bir parça simit olsun ve ver onlara,
Çünkü onlarda biliyor, bu benden kalan tek parça…