Martılar Şiiri - Ozan Oğuz

Martılar biliyorlardı
Ve yankı olan ötüşlerinde anlatmak istiyorlardı
Ve de haykırmak;
Sonsuzlukta dolaşırdı fısıltıları

Martılar biliyordu
Sadece zaman zaman hatırlıyordu
Ama onlar biliyorlardı
Ve onların yakarışlarından anlaşılıyordu ki
Belki de bilinmezlik daha iyiydi
Bilemezdik yine de ..
Bir yanda korku;
Bir yanda bir istek:
Cezbedici

Onlar havada suzulurlerdi
Ardından özgürce kanatlarını cirparlardi
Hatirlamazken

Hatirlardiklarinda ise yakarışlar başlardı
Ürkütücü gelselerde
Bir yandan da huzur verirlerdi

Onlar denizi severlerdi
Hala seviyorlar:
Fazla uzak kalamazlar
Denize söylerler dertlerini
Göğe doğru yakarırlar

Bir bilebilseydik:
Onları anlayabilseydik
Belki hiçbirseyin anlamı kalmazdı
Belki de sımsıkı sarılırdık sevdiğimize ve onu bırakmazdık hiç
Belki de feda ederdik kendimizi kurtuluşu için

Ve yankı olan otüşlerinde
Sınır yoktu
İlerlerdi zamanda ileri ve geri
Dolaşırdı sonsuzlukta fısıltıları
Süzülürcesine
Ama şimşek kadar hızlı.
Bir aşağı ve de bir yukarı...