Martialis Şiiri - Zeki Uçar

Evlenmemen bir kayıp değil Martialis,
Ve çocuklarının olmaması;
Yoksa pişmanlıklar çoğalacaktı,
Ömründe,
Benim gibi,Martialis.
İyi ki epigramlarla geçti ömrün,
Ben vazgeçtim kendimden,
En ince yerinde hayatımın;
Ve hiçe saydım,arta kalan ömrü.
Beklediğim içten bir gün sıcaklığıydı,
Yorgun ve soğuk kalbime, Martialis.
Karşılığı yok epigramlarımın ve oldukça trajik,
Sen ise, karşılığını alıyordun;
Ölümsüzleşiyordu adı Marcella'nın;
Ve hayrandı sana o.
Benim hayranlık gibi bir derdim yok,
Martialis, vefa ve erdemden başka.
Bir yol ayrımına geldim bugün,
Hayattan kopardı beni nankörlük,
Vazgeçmediğim epigramların bedeliydi bu,
Martialis.
Bırak, Bilbilis'in huzur ve sükuneti yeter sana,
Artık erdemi yok eski günlerin,
Ve hatırlama Roma'yı
Sen sevmeye bak bilge ozan,
Köle çocukları,
Bin dokuz yüz seksen yıldır,
Hiç değişmedi; erdem ve hakikat.
Değişen biziz Martialis,
Bu nedenle bir kayıp değil evlenmemen,
Ve çocuklarının olmaması,
Sen yine devam et köle çocukları sevmeye.
Gülümsemeleriyle, vücut bulur vefa,
Tenleri ipeksi gözleri mercan,
Keşke dünde ölseydim Martialis,
Bu günü yaşamadan...