Martı simit ve deniz * * Şiiri - Veli Can

MARTI;
Uçsuz bucaksız denizin gelini misali Telli duvaklı bembeyaz
Her kanat çırpışında aşk saklı
Aşkı denize mi vapura mı bilinmez
Aşk acısı yüreğinde her nefesinde kanat sesinde takılı
Güneşe selam dercesi seslenir yankıları dalgalarla sevişir
Havada asılı kalması rüzgardan mıdır rüzgara aşkından mıdır bilinmez
Martı işte beyaz kanatlı derin denizin incisi değil belki
Ama; denizi deniz eden vapura ayrı güzellik katanın ta kendisi
SİMİT;
Serin sabahın en güzel yanıdır
Çayın leylası mı mecnunu mu bilinmez
Çıkardığı sesler o eşsiz çıtırtı ürkek martıyı derinden vuran bir avcıdır
Avcı olmuş bir av simit ise bir el içinde kaybolan bir an…
Açlık bastıran bir yemek mi yoksa açlığın kendisimi
Ellerde dağılırken martının gözyaşıdrı beklide çıkan her ses
Sanmayın martı simidi yemek için alır açlığı değil sevgisi onu alır
Simit işte biraz susam biraz şerbet birde martının denize tuzunu veren gözyaşıdır
İşte simit işte martı işte deniz
DENİZ;
Dertlerindendir hırçınlığı martı değildir kanatlansın
Simit değil avuçlarda dağılsın
Hırsını vapurdan alır çarpar çapraz
Simitte denize âşıktır ellerden kayar kendini denize salar
Simit deniz derdinden bu denli çıtır çıtır yanar sönmek için denize dalar
Martı simide aşkından rüzgara kanat çalar gözyaşı denize dalar
Vapur seyirci…
Ben seyirci…
Sen seyirci…
dalgın dalgın bakar

düş gözlü