Martı-lar Şiiri - Yusuf Işık 3

MARTI-LAR

En çok da
Döşünü büzen bu martıydı
Seni alıp hayallere gömen
Yaralı kanadına çareler üreten

Martı sessiz martı kırılgan
Balık da öyle düşünse ki
Martı şimdi daha sevgi dolu

Deniz kabarıyor
Dansediyor
Yol açıyor yarenlere

Daha nice martı var
Adresinde kimlik arayan
Bu gün olmasa bile
Deniz yine de
Babamızdır diyen

Az önce sus pus
Ben görmedim ama
Belli ki dün de sus pus
Söylesenize yahu
Niye şimdi
Karayel destanı gibi

Bana mı hıncı,öfkesi
Ben mi kıyılarından
Kestanelerini kestim
Kumsalını tarumar ettim
Sevdalılar ulaşmasın diye
İskelelerini bozdum
Ya da
Aç sinekler attım ta içine
Ne gökyüzünü görecek
Ne balıklarını besleyecek
Hayat bağını koparan
Filizkıran fırtınalar kopardım
İnanın ki
Ben hiçbirini asla yapmadım
Çünkü
Ben hep sevdim
Martılarla sevişen
Doğurgan Karadenizi

Kiminde yaksa da elimi
Diplerden gelen deniz anası
Beldim ki ben
Has be has Karadenizliyim
Ne küstüm ne darıldım
Bilirim
Nedeni ne olsa da
Gönlüm hep ondan yana

Yaralı martı!
Ses ver sesim ol
Düşlerim dile gelsin
Karadeniz tanık olsun
Yüzüme söyle
Diğer martılar
Balıklar,yosunlar
Bütün Karadeniz duysun
Bırak başkaları da sana göz koysun
Benim bağrım sana
Bütün sevdalılara
İnan kalkan olsun

Sen bilemezsin değil mi
Denizle toprağın sevdasını
Ve sonunda
Çınar ağacının dibinde
Sessizliğin mabedinde
Ben bile duyamadım
Seviştiklerini
Dalgaları kandırmışlar
Martıları dindirmişler
Balıklar bile
Onlara uymuş inan

Gürültülü dalga sesinde
Sesine uyandım
Çınar ağacını aradım
O hep vardı sen yoktun
Sevdan vardı
Sesin vardı
Soluğun vardı
Düşün vardı
Sen yoktun

Biliyordum
Benden başka
Herkeste biliyordu
Yalnız sen yoktun
O nedenle
Martının kanatları
İsyan günlerindeydi…
31 ocak 2003