Martı Kanadı Şiiri - Güney Güneyan

Burayı hatırlıyorum, kahverengi renge boyalı
Yapraklar düşüyordu, aylardan sonbahardı
Bir kaldırımda ürkek bir martı ve kırık kanadı
Ne işi ola ki, uçmaya mı vermişti ara
Kırık kanadına artık rüzgar bile olmuyordu deva
Kabataş’ta bir martı yüreği, şehrin içinde atıyordu
Dolmabahçe’den aşağısına yürek dayanmıyor iken
Rüzgar önüne gelen şemsiyeleri savuruyordu
Burayı hatırlarsın, ilk seni öptüğüm saçak altı
İşte tam da orada öldü, gökyüzüne küskün bir martı
Şanslı ise eğer, yerden kaldırıyordu bir el
Değil ise kurda değil belki, ama birilerine olacaktı yem.