Martı ile Papatyanın Düş Yaşamı

istanbul hala kalabalık ve aceleci
balık kokmuyor artık boynu
yine de bütün güzelliğiyle vapur taşıyor
bir kıyıdaaan
öbürüne

eli nasırlı esmer insan
gökdelenlerin kentine göçerken
büyük kentin insanı
kaçıyor hafta sonları yeşile, rüzgara.

Deniz gülümsüyor
martı ve papatyaya
aşka aşık bir kentin ışıkları
şıkır şıkır dalgada

istanbul, güneşi koynuna alıyor geceleri
Kız Kulesinde
boğazı geçen Memed’in
vapur penceresinde
köprünün açılmasını bekleyen Mehmet Bey’in
sigara dumanında
koynuna alıyor güneşi herkesin önünde.

Güneşin,
tepelerin göğsünden sıyrılıp
camilerin ardında sinsi sinsi yaşama sokuluşunu
sadece aşıklar, sarhoşlar ve bir de evsizler görüyor.
İstanbul uyuyor.

30.5.1999