Martı Çığlıkları Şiiri - Alaaddin Emre

martı çığlıkları hiç eksik değildi
yatağımız da bile
lakin iz bırakmadılar
boşuna arama duvarlarda
pencereleri açtım senden sonra

hiç ses kalmadı
tanık da yok
im de

az önce ya da bu an
kılık değiştirmiş
sorumluluk duygusu
ya da
köpüksü duygusuzluk
çürüme kokusuyla
geliyor
yabanıl soyutlanışımızın üstüne

belki surlar sahici değildi

belki sen değildin sen
seni deniz sanıp
belki de ben boşlukta kulaç attım

cinnet basamakları yorgunu da denebilir
belki bize
teslimiyetçi geceye
kuramsız bakan
sonra acıtan

şimdi temkin vakti

bütün köprüleri yıktılar

veda mektupsuz olduğundan
ardından söylenecekler
laf-ı güzaf

tesellisi yok bu intiharın
çünkü çok muntazam

boşlukta martı çığlıkları
yüksek dozda
onlar ıskalamazlar