Martı Şiiri - Yiğit Ali

Kanatlarım Apaçık.
Tek başıma,
Süzülüyorum ufka,
Altımda Engin mavi…

Arkama dönüp baktığım da
Bir çizgi olmuş kavisli,
Kıyıya vuran dalgaların
Beyaz köpükleri.
Önümde ise uzanmakta
Haykıran sessizlik…

Bakmıyorum artık arkama!

Akıp giderken kanatlarımın altından,
Tüylerimi okşuyor rüzgar,
Bir anne,
Sevgili şefkati.

Uçuyorum açığa, daha açığa,
En açığa!
Sürüden çok uzakta,
Haykırışlardan,
İtiş kakıştan, boyun eğmelerden.

Hissediyorum,
Yaklaştım!
Daha yakınım
Her kanat çırpışımda…

Varmadım ama daha.
Daha değil….
Az daha, az daha..!

Kanat çırpıyorum,
Yaşama inat,
Kanatlarım koparcasına.

Biliyorum;
Tükenince derman,
Prangalarım paramparça…
Ve ben,
Özgürlüğümün şerefine,
Beyaz bir çicek buketi,
Okyanuslar diyarında.

Caddebostan, Mart 2006