Martı Şiiri - Halil Yılmaz Hıtmiye

Ürkekti
Kırılgan bakışlı
Nazlı bir ceylandı
Ölümüne pike yapan
Özgürlüğe doymayan
Martıları düşlerdi
Ak köpükleriyle
Kayaları döven denizlerde
Sıladan haber getiren
Sevgiliye selam götüren
Gümüş kanatlı turna olmayı
Ne çok isterdi
Kendini seyrettiği masmavi
Akan serin sularına resmini çizdiği
Nefti yeşili yosunların arasından
Hiçbir acıya, çırpınışa aldırmadan
Ninni söyler gibi çağlayan dereleri
Otsu otsu
İğde iğde kokardı evleri
Başı döner
Esrik ederdi kendini
Limon çiçekleri
Çiğdemler, fesleğenler
Akşamları çimenlerine
Sere serpe uzanıp
Saymaya doyamadığı
Köyünün yıldızları
Ne çok parlaktı
Yüreği gibi yumuşaktı
Âşıktı
Gecelerin sessiz derinliğinde
Korkmaya, ürpermeye bayılırdı
Bir de düş kurmaya
Her akşam oluşunda
Bir bekleyeni olurdu
Güneşin doğduğu yerde