Martı Şiiri - Esengül Koçak

Yine sabah olmuştu
Bütün cazibesiyle güneş
Penceremden bana doğru uzanmıştı
Ama içimdeki karanlığı aydınlatan,
Umut ışığı gelmemişti
Anlamsız gözlerle baktığım,
Penceremden, onları gördüm
Her bahar balkonuma gelir
Her kış giderlerdi
Aslında bilmediğim yalnızlığımı örterlerdi
Bu bahar gelişleri bana adını bilmediğim,
Bir acı verdi
İçimde yağmur öncesi bir yoğunluk bıraktı
Ne kadar samimi ne kadar içtenlerdi
Sanki, her zaman yanyana değillermiş gibi,
Birbirine özlemle bakıyor,
Bin yıl görmemiş gibi kokluyorlardı
İnan bana,
Martıları kıskandıracağın
Ve içimde büyük bir boşluk bırakacağın
Aklıma bile gelmedi
Bilseydim vermezdim
Bütün samimiyeti ile
Şu küçük savunmasız kalbimi