Martı Şiiri - Hanife Efendioğlu

Deniz kenarında uçuşur martılar,
Beyaz vücutları narindir,
Tıpkı senin vücudun gibi...
Gözleri karadır her birinin
Ürkektir bakışları,
Alev alev yakar, senin bakışların beni
Süzülür gökyüzünde martılar, dalgalanır ufukta
Seni görürüm orada,
Seni hissederim gönlümde.
Ellerin gelir gözlerimin önüne
Tutmak isterim parmaklarını
Bir martının tüylerinin yımuşaklığı vardır
Ellerinde...
Dudaklarından çıkan şiirleri duyarım,
Dinlerim, bıkmadan usanmadan
Geceler boyu dinlerim martıları.
Seni dinlerim,
Seni duyarım karanlıkta.
Çekerim kokunu içime,
Tuzlu deniz yakar genzimi.
Öpmek isterim saçlarını,
Tel tel okşamak isterim,
Severim onları...
Gece karanlığındaki yıldızları
Serpmek isterim saçlarına.
Karanlıklara gitme!
Şu avuçlarımdaki kumlar gibi,
Neden akıp gittin?
Gökyüzündeki yıldızlar gibi,
Neden kayıp gittin?
Ufuktaki kuşlar gibi,
Neden uçup gittin?
Deniz kenarlarında dolaşırım ben,
Martılar narindir, ürkektir bakışları,
Senin gözlerin de ürkekti.
Yumuşaktır tüyleri onların,
Senin de yumuşaktı ellerin.
Geceler siyahtır,
Ama senin gözlerin gibi değil...
Sen, sen neden uçup gittin?