Martı 2 Şiiri - Bahar Balcı

Beni sevmeyi bıraktığını
Kanadı kırık bir martı düştüğünde anladım bahçeme
Biliyorum
Cebine koyduğum martıydı kaçıp gelen
Şimdi kanadı kırık
Benim acım kadar acısı
Gözlerindeki acı gözlerine yansıyan aşkımız

Sadece bir kez daha dokunabilmek için
Uçup gelmeli mi yanına
Yoksa kesip gömmek mi lazım kırık kanatları
Sensizliğe alışık degil bu saatler, geçmiyorlar
Nelere gebe bilmiyorlar

Seni içimden çıkarıp atmanın
Tarifsiz acısını anlaman icin yalvarırken
Yaşayamam diyorum yaşarsın diyorsun
Bu kadar acımamalı
Bu kadar acıtmamalısın
Biliyorum sen de biraz olsun sevmiştin beni
Bu kadar gözyaşıma kıyamazsın
Istanbul’u sevmezsin
Ama kanadı kırık martılar
Seni de üzer biliyorum

Aslında
Güneye doğru kaçabilirdik
Birbirimizin asiliğini sevmiştik
İcimizdeki çocuk ruhlar sevmişti birbirlerini
Etrafa gösterdiğimiz sertliği
Yüreklerimizdeki temizliği
Ruhumuzdaki kırılganlığı sevmiştik.
Birbirimizin sırtındaki hançerleri
Çıkarıp da merhem olacaktık açık yaralara
Yapamadık, yine de
Güneye kaçabilirdik biz
Sen önde ben arkanda
Bir dakika olsun gözlerimi senden ayırmadan
Bir dakika olsun senin gittiğin yoldan sapmadan.
Bırakamadik buraları
Yüreğimizde başka sevdalar var çünkü
Kanadı kırık bir martı
Anneler, babalar, kardeşler, dostlar
Tanışık evler, sokaklar
Agaçlar, böcekler, kuşlar

Güneş İstanbul’dan başka hiçbir yerde böyle batmazken
Ve hiçbir yerde Ankara’da doğduğu gibi doğmazken
Yüreğimiz bu kadar ağırken
Bırakıp gitmek olmazdı
Bu yüzden kesmiştik kanatlarımızı
Sen, ben ve martı
Aşklarımızı yüreklerimize gömüp
Olurda nefsimize yenik düşeriz diye kesmiştik
Olduğumuz yerde tüm olanları çaresiz kabullenmek
Tek yapabildiğimiz tek kanatla debelenmek

Artık martı bana emanet
Kırık kalbim sana
Nolur çıkma ruhumdan
Ellerini çekme bedenimden
Görme beni bir daha ama
Nolur beni bırakma
Hiçbir zaman seni seviyorum demeye doyamadım
Ama bazen sessizlikler gerek
Şimdi zaman o zaman
Bazen sadece beklemek gerek

Sen beni sevmeyi bıraktığın gün
Kanadı kırık martılar düşmeye başlayacak bahçeme
Ben seni sevmeyi bıraktığımda
Dünya bir cam küre olup paramparça olacak

Sana yalvarıyorum çırılçıplak
Dizlerimin üzerinde, önünde eğilmiş
Tamamen savunmasiz gururumdan uzak
Yalvarıyorum
Sadece sana ait olmak için
İstersen dünyanın bir ucunda
Istersen yanı başımda
Nerde dilersen orda ol
İstersen her dakika
İstersen yılda bir kere ara
Ama ne olur çıkıp gitme kalbimde ol...
Ben son nefesimi verdiğim gün
Hayatımda ol…