Hikaye bu ya
Belki de değil
Mart ile Nisan aralarında konuşuyorlar
Senin zamanın senin
Benim zamanım benim derken
Mart Nisan'a n'olursun
Bana kendi zamanından bir gün ver diyor
Israrına dayanamıyor Nisan
Ona bir zaman veriyor kendi içinden
Mart ayı çıkınca garı
Bir seviniyor bir seviniyor
Bir de günlük güneşlik olmasın mı
Coşmuş bizim nine:
"Mart gözüme parmacığım
Dingildeşir oğlacığım
Mart da bitti dert de bitti kiş kiş kiş demiş."
Almış küpeli kazanı başına
Çamaşıra gitmiş su başına
Su da tam ısınıyor gibiyken
Birden dönmüş hava, girenlenmiş
Soğumuş birden
Fırsat vermemiş boran
İliğine kadar üşüyen karı
Ancak kazana sığınabilmiş
Ölüsünü kazanda bulmuşlar karının
İşte "garının kışı" denen zamanın
Hikayesi bu
Nesilden nesle anlatılıp gelen
Kasım 2013
Kayıt Tarihi : 4.12.2013 12:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!