Mart Martısı Şiiri - Hojet Fahri

Ne zaman zamanı durdursam ben
hatıralar göz önümden geçiyorlar hepten!
Yaptığın tüm iyilikler esiyor
...ruhumu sapsarıyor!
Nasıl oldu da unuttum birden!
O zaman ben kördüm!
Sen ise aktın bana!
Gözüm aydın o bakıştan oldu!
O zaman sen Nur'dun...Sel'din, Gülşen!

Nice düştüm, sen elimden tuttun!
Nice koştum, sen yine durdurdun!
Nice baktım, görmedim, gösterdin!
...kulak astım, duymadım, dinlettin!
Kendini kaybetmişin mutsuz biriydim o zaman!
Sen bana göz kulak oldun
...bana eldin, Gülşen!

O zaman ki şu gururlu hayatın çirkin yüzü
kendini bir anda gösterdi bana!
O zamanlar ki susamış yüreğim
bir yudum sevgiye hasretti içim
çiçeğin ta bahçesinden geldin
sevginin ta çeşmesinden geldin!
Başında bir kova su...
ellerin çiçek dolu...
Harikaydın
ne güzeldin, Gülşen!

O zamanlar ki hayat bir köşede susmuştu!
O zamanlar ki ümit damında bir baykuş gelip konmuştu!
Göğüsün dar kafesinde
bülbülün ölmüş dilinde
o zaman ki nefesin son hecesi donmuştu
...kulağımda en güzel şarkıydın!
Sen hayatı üflüyordun içime!
...gözlerimde bir gazeldin, Gülşen!

O zamanlar ki rüyalarımda sahillerde
kendime yar arıyordum ben de
ansızın geldi bi' Mart Martısı uçtu, gitti, kayboldu
denizin gökle buluştuğu o uçsuz yerde!
-hem de o uğurlu on üç sabahı'...!
Nerede şimdi o derya, o rüya, o sahil!
Nerede şimdi o Martı, nerede!
Mutluluklar...''iyi...doğdun, Gülşen''!
Merhabalar...''iyi...geldin, Gülşen''!

13 Mart 1994