Marslı Şiiri - Orhan Ayar

Marslı
Üşüyor ruhum,
Sancılı bakışımla,
Titrek ellerimde acı,
Bir karıncanın nefesi yetiyor bana, kendime geliyorum.
Düşünceler, ruhumda bir dere boyu yol alıyor
Yüksekten düşünce, yere çakılıyorlar.
Gözlüyorum hayatı,
Ve içindeki rolleri,
Bakıyorum hiç birisi bana uymuyor.
Soruyorum kendime. Ben nerde yaşıyorum kimlerle?
Cevap veriyor içimdeki ses: Marstan gelmişsin marslılarla yaşıyorsun